રિલીઝ થયાના બીજા અઠવાડિયે ફિલ્મ જોઈ છે, એટલે રિવ્યુ તો નથી લખતો. પણ ફિલ્મ મને ઘણી ગમી એટલે એના વિશે કેટલીક વાતો કહેવાનો પ્રયત્ન છે. આમ તો ટ્રેલર જોઈને જ ફિલ્મ જોવાની ઈચ્છા હતી. પણ છતાંય આશંકા હતી કે એટલી સારે હશે કે નહીં. જો કે, ફિલ્મ જોયા પછી ખરેખ મજા પડી છે. આ ફિલ્મનો પાયો એની સ્ટોરી, ડાઈલોગ્સ અને રાઈટિંગ છે. પણ જો ડિરેક્ટર આ બધું સુપેરે પાર ન પાડે તો ફિલ્મ સારી ન બને.
એટલે કે સ્ક્રીનપ્લે, ડાઈલોગ્સ રાઈટર, સ્ટોરી રાઈટર અને ડિરેક્ટરે મસ્ત રીતે એક મધ્યમવર્ગીય પુરુષની વ્યથા, એનું મનોમંથન, એના જીવનની સમસ્યાઓ, એની ઈચ્છાઓ સ્ક્રીનથી આપણા સુધી પહોંચાડી છે. આમ તો કિંજલ રાજપ્રિયાને આપણે આવા અવતારમાં જોયા નથી, પણ કાઠિયાવાડી બોલીમાં મજા તો કરાવે છે. ઓહ સોરી! આ તો રિવ્યુ જેવું થઈ ગયું.
મને જે ફિલ્મમાં ગમ્યુ એ કે આપણે હંમેશા ફિલ્મોમાં કાં તો એક ખૂબ જ પૈસાદાર પરિવારને અથવા તો ગરીબમાંથી મહેનત કરીને પોતાનું ધ્યેય પામતા હીરોને જ જોયો છે. પહેલીવાર આટલી સટિક રીતે એક સાવ જ કોમનમેનનું પાત્ર રજૂ થયુ છે. અને ફક્ત એક મધ્યમવર્ગીય પુરુષની જ વાત નથી કહેવાઈ, એની પત્નીની લાગણીઓ, એક પુત્રવધુને પોતાની સાસુની વાત અને મમ્મીની વાત કેવી રીતે જુદી લાગે છે એ, એક પિતાન લાગણી, એટલું જ નહીં પોતાની જોહુકમી ચલાવતા બાપની વાત સારી રીતે કહેવાઈ છે.
અને બેસ્ટ પોઈન્ટ છે ફિલ્મનો નાયક. એને બધું જ કરવું છે, પણ પુરુ નથી થતું. આ વાત લગભગ બધા જોડે થાય છે. પણ સમજવી મુશ્કેલ છે. મને હંમેશા લાગતુ કે ઓફિસમાં કામના પ્રેશર પછી ઘરનો સ્ટ્રેસ લેવો એ ભોગો થઈને ત્રીજો સ્ટ્રેસ આવે. આ આખીય લાગણીઓને કોમેડી સાથે ખૂબ જ સારી રીતે પીરસવામાં આવી છે.
સરવાળે એટલું કહી શકાય કે દરેક સામાન્ય માણસને થતી લાગણીઓ અહીં દેખાય છે.
No comments:
Post a Comment